Lilly bezoekt mevrouw Voorneveld iedere donderdag een uurtje. Hoe die het vindt dat Lilly bij haar komt? ‘Nou geweldig, echt heel leuk. Ik kijk er altijd naar uit.’ Lilly vult aan: ‘We hebben inmiddels een goeie band, we hebben veel lol samen. Mij brengt het ook gezelligheid. En ik leer veel van ons contact, want vroeger ging ik niet zo vaak naar musea. Dus dat is een pluspunt. Daarnaast vind ik het belangrijk om voor ander klaar te staan. Dit vrijwilligerswerk via Markant geeft mij veel plezier en voldoening.’
Mevrouw Voorneveld: ‘Ruim een jaar geleden ben ik gevallen. Ik kwam niet meer overeind. Anderhalve dag heb ik op de grond gelegen.’ Dat haar maatje Lilly de volgende dag langskwam, was haar redding. Zij heeft de hulpdiensten gealarmeerd. Nu draagt mevrouw Voorneveld een alarm om haar pols.
Meestal als Lilly bij mevrouw Voorneveld komt, dan is het theeleuten geblazen. Of sport kijken, zoals tennis en wielrennen. Er is altijd genoeg te bespreken.
Eén keer per maand reizen de dames af naar een museum. Ze hebben er al een aantal bezocht, zoals het Van Gogh, H’ART en Teylers Museum in Haarlem. Mevrouw Voorneveld: ‘Ik ben vooral dol op het Van Gogh. Ik hou van het impressionisme. Als je er iets meer van weet, is het zo leuk om naar die schilderijen te kijken.’ Het reizen erheen is een hele onderneming, omdat de rolstoel van mevrouw Voorneveld mee moet in de taxi.
‘Veel lachen en soms een traan. Dat hoort er ook bij.’
Er valt veel te lachen, maar soms is er ook een traan. ’Sinds ik 22 jaar geleden een herseninfarct heb gehad, komt alles veel heftiger binnen,’ vertelt mevrouw Voorneveld. ‘Ik ben snel emotioneel. Dat ik bijvoorbeeld niet meer kan dansen, dat vind ik zo vreselijk.’ Mevrouw Voorneveld deed aan volksdansen en stijldansen met haar man.
‘Maar meestal hebben we plezier,’ vat Lilly samen. ‘En er zijn weer uitstapjes om naar uit te kijken, zoals Sail Amsterdam in de zomer.’
