Lachende kinderstemmen vullen de ruimte, een blokkentoren valt om. De vijfjarige Paulus zit op de grond en speelt met zijn broertje en zusje én met hun maatje Mandy.
Tot zijn vierde jaar kon Paulus niet goed praten. Hij speelde nauwelijks met andere kinderen. Daarom riepen de school en de logopedist de hulp in van Humanitas. Gezinnen kunnen voor het programma Spel aan Huis worden aangemeld, als er signalen zijn dat de spelontwikkeling van het kind achterblijft.
Mandy komt wekelijks bij het gezin langs en neemt dan een tas vol speelgoed mee. Vader Teklu: ‘Ze doen een spelletje Memory, lezen een boek, of spelen met Playmobil.’ Mandy laat de ouders ook inzien wat spelen oplevert voor de ontwikkeling van Paulus, daarbij stimuleert ze hen om actief mee te doen. Ook als Mandy er niet is, spelen ze als gezin inmiddels veel meer samen.
Mandy vertelt dat er een mooie klik is ontstaan: ‘Ze hebben me vanaf de eerste dag laten voelen dat ik welkom was. Er staat altijd een kopje thee klaar met iets lekkers. Ze zijn gewoon heel attent.’ Mandy vindt het waardevol de ontwikkeling van Paulus van zo dichtbij mee te maken. ‘Je ziet dat hij vol verwondering de wereld om zich heen ontdekt. Hij is leergierig. Ik voel me bevoorrecht om een rol te mogen spelen in het leven van Paulus en zijn familie.’
‘Dankzij Mandy spelen we veel meer samen’
Dat enthousiasme is wederzijds, zegt Teklu: ‘Mandy is echt lief voor ons. We zijn heel blij met haar aanwezigheid. Op donderdag willen de kinderen snel uit school naar huis, want dan komt Mandy. Haar bezoeken zijn belangrijk voor Paulus, en voor de aansluiting op school. Leren is nou eenmaal belangrijk in het leven.’
Het gezin ziet de toekomst positief tegemoet, met de ondersteuning van Mandy en Spel aan Huis. En Paulus, wat wil hij later worden? ‘Piloot! Of politieagent.’
